Η ιστορία με τον ιπτάμενο δίσκο

Είχα πάει στο γήπεδο για να τρέξω. Οι Beatles μου κάνανε παρέα και μου λέγανε διάφορα μεταξύ άλλων ότι δεν πα να αγοράζεις διαμάντια και ιστορίες, δίχως αγάπη … τίποτα δεν γίνεται.

Είχα κάνει την γυμναστική μου και ξάπλωνα στο γρασίδι κοιτώντας τον ουρανό: την γνωστή ανάποδη θάλασσα που κρέμεται από κάπου ψηλά. Σε μια πολύ μεγάλη απόσταση από το έδαφος έβλεπα πουλιά να πετούν. Εκείνη την ώρα άκουγα το free as a bird. Η ευτυχία της ηρεμίας. Αυτό που άρχισε να χαλάει την εικόνα ήτανε κάτι γκρίζα κινούμενα σημαδάκια σαν αυτά που εμφανίζονται εδώ και κει στην μεγάλη οθόνη. Με λίγη παρατήρηση ακόμα διαπίστωσα ότι υπήρχαν και κηλίδες που έκαναν μια παρόμοια κίνηση. Η κίνηση αυτή συντονιζόταν με την κίνηση του ματιού … άρα … οι φακοί επαφής που φορούσα ήτανε πολύ άσχημα λερωμένοι.

Η ηρεμία μου όμως δεν ήτανε γραφτό να κρατήσει και για αυτό δεν φταίγανε οι φακοί επαφής. Κάποιος μου κλώτσησε το πόδι με μια δύναμη περισσότερο ενοχλητική παρά δυνατή. Σήκωσα το κεφάλι μου όσο χρειαζότανε για να δω έναν πιτσιρικά.

• Τι είναι; τον ρώτησα.

• Εδώ ήρθες για να ξαπλώνεις; Ο κόσμος γυμνάζεται εδώ… κρεβάτι σπίτι δεν έχεις;

• Έχω, απλά ανακαινίζω το δωμάτιό μου.

Από πέρα μακριά ακούστηκε μια φωνή η οποία υπαγόρευε στον πιτσιρικά να συνεχίζει να τρέχει. Κοίταξα προς τα κει, από όπου ακουγόταν η φωνή και είδα μια γυμνάστρια. Μια γυμνάστρια με επικίνδυνα έντονες καμπύλες. Ήρθε η ώρα μου να ενοχλήσω:

• Δεν σε βλέπω να … γυμνάζεσαι, είπα.

• Ωχ μωρέ και αυτή, μας βάζει να κάνουμε ένα σωρό γύρους. Βαριέμαι. Θέλω να πάω να παίξω μπάλα.

• Αυτή είναι η γυμνάστρια ε;

• Ναι ..

• Βλέπω έχει πλούσιο … εξωτερικό κόσμο.

• Μπα, δεν έχει και τόσα πολλά λεφτά, να δεις κάτι άλλοι δάσκαλοι στο σχολείο… έρχονται με κάτι αμαξάρες.

• Αυτό την κάνει ακόμα πιο πλούσια ξέρεις.

• Δεν καταλαβαίνω.

• Αυτό είναι υγιές … άντε πάμε να κάνουμε κάνα γύρο για ακόμη περισσότερη υγεία. Να πάψει να τσιρίζει και αυτή …

• Αυτή είναι για ξύλο!

• Ακριβώς αυτό σκεφτόμουν και εγώ, είπα, και έκανα έναν μορφασμό λύκου.

Σηκώθηκα και ξεκίνησα να περπατάω με έντονο ρυθμό, τέτοιο ώστε ο πιτσιρικάς να χρειάζεται να τρέχει και η γυμνάστρια του να πάψει να ουρλιάζει.

Λαχανιασμένος, ο πιτσιρικάς είπε:

• Πρέπει να είναι τέλειο να είσαι μεγάλος!

• Είναι, αν σκεφτείς ότι εγώ περπατάω και συ τρέχεις.

• Δεν εννοώ αυτό. Οι μεγάλοι έχουνε γυναίκες και έχουνε αυτοκίνητα.

• Φυσικά, μόνο που κάποιοι δεν έχουνε τίποτα από τα δύο.

• Εσύ;

• Αμάξι έχω. Και από γυναίκες χαμός. Θέλω να μείνω μόνος … αλλά όλο κάτι προκύπτει …

Ο ειρμός μου χάθηκε, μάλλον γιατί το βλέμμα μου έπεσε σε κάτι μαλακό με πολλές καμπύλες.

Η γυμνάστρια με κοίταζε που περπατούσα με τον μικρό να τρέχει δίπλα μου και φαίνεται πως είχε να παρατηρήσει κάτι για αυτό. Την προσπεράσαμε.

• … και … δεν είμαι μόνος.

• Φαίνεσαι γυμνασμένος. Γιατί έρχεσαι στο γήπεδο. Ξέρεις ότι στα κορίτσια αρέσουν οι γυμνασμένοι. Γιατί δεν πας να πιεις μπύρες; Έτσι μάλλον θα ξεφύγεις από κάποιες. Ο πατέρας μου, έχει μια μπυροκοιλιά τόσο μεγάλη, που όταν κάθεται στο τραπέζι να φάει, την βάζει πάνω στο τραπέζι γιατί λέει ότι ο Μητσάρας πιέζεται πολύ. Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί.

• Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Εσύ όμως δεν μου είπες πως πας με τα κορίτσια. Δεν είσαι χοντρός, δεν είσαι άσχημος και τα μαλλιά σου είναι χτενισμένα. Στην ηλικία σου τα μισά μου μαλλιά κοίταζαν την ανατολή, το ένα πέμπτο την δύση, το 15% τον βορρά και τα υπόλοιπα ήτανε αναποφάσιστα.

• Ε όχι και τόσο καλά. Όλες τα έχουνε με κάτι χοντρούς και άσχημους. Πρέπει να υπάρχει κάποιο κόλπο. Εσένα πιο είναι το κόλπο σου;

• Δεν υπάρχουνε κόλπα. Φτάνει να μπορείς να μιλήσεις και να εκφραστείς σαν άνθρωπος σε κάποια που σου αρέσει. Επίσης αν είσαι ευχάριστος θα έχεις τα τυχερά σου.

• Θέλω να μεγαλώσω.

• Εγώ θέλω να μικρύνω.

• Θέλεις να ανταλλάξουμε;

• Τι είναι ρε συ; Χαρτάκια; Και να ξέρεις ότι εσύ κάποια στιγμή θα φτάσεις στην ηλικία μου, εγώ όμως δεν θα γίνω ποτέ σαν εσένα.

Και όπως έγραφα σε ένα παιδικό μου ημερολόγιο: Μετά έγινε κάτι φοβερό! Ένας ιπτάμενος δίσκος έπεσε στο κέντρο του γηπέδου ποδοσφαίρου. Φάνηκαν κάτι καπνοί και τρία πράσινα ανθρωπάκια εμφανίστηκαν. Πλησίασαν προς εμάς που προσπαθούσαμε ακόμα να εντοπίσουμε το σαγόνι μας.

Ο μεσαίος που ήτανε και ο πιο ψηλός, κοίταξε τον αριστερό του, μετά τον δεξιά του και έπειτα αφού φάνηκε το προφανές, δηλαδή ότι κατέληξαν σε κάτι κοινό, μια ηλεκτρική εκκένωση - γνωστή και ως κεραυνός - με μεταμόρφωσε σε συνομήλικο με τον μικρό καινούργιο μου φίλο. Οι men in green τότε μπήκανε στο ιπτάμενο στρόγγυλο πουλί τους και φύγανε στο διάστημα.

• Εσύ όλα τα ξέρεις ε; με ρώτησε με ένα ύφος εμφανούς ειρωνείας ο, πλέον, κολλητός μου.

Διαπίστωσα ότι έτρεχα γιατί το κόλπο με το περπάτημα δεν έπιανε πια. Μετά ένιωσα κάτι στο ένα μου πόδι και το επόμενο πράγμα ήτανε η γεύση του ταρτάν στο στόμα μου. Η τρικλοποδιά είναι ένα βρώμικο πράγμα.

Καθώς σήκωνα το κεφάλι μου ένιωσα έναν πόνο στο σαγόνι, είδα όμως ότι πολλοί γύρω μου προσπαθούσαν να βρούνε το δικό τους κάπου … κάπως.

Προσπάθησα να ρίξω κάτω τον φίλο μου αλλά δεν μπόρεσα. Ήτανε εμφανώς πιο δυνατός. Αφού έφαγα λίγο ταρτάν ακόμα είπα:

• Πάμε για μπάλα; Το έχω …. το είχα άχτι τόσα χρόνια …

• Δεν μπορώ, έχω διάβασμα.

• Είσαι φλώρος.

Κοκτέιλ ταρτάν. Χωρίς πάγο.

• Είσαι φλώρος, ξαναείπα.

Το καλό είναι ότι κάποια γνώση δεν πήγε χαμένη.

• Πάμε για μπάλα ρε …. είπε εκνευρισμένος ενώ εγώ χαμογελούσα.

• Πάμε για μπάλα.